Western riding
Western Riding – styl jazdy konnej wywodzący się z potrzeby użytkowania koni przez mieszkańców kontynentu amerykańskiego, podczas pracy na farmach i ranczach.W porównaniu do klasycznego (tzw. angielskiego) stylu jazdy, western riding różni się sposobem wyszkolenia konia i jazdy na nim, a również sprzętem jeździeckim i strojem. Jazda w tym stylu odbywała się na zupełnie luźnych wodzach w subtelnej i delikatnej komunikacji z perfekcyjnie wyszkolonym koniem. Przez cały okres treningu uczy się konia reagować na coraz lżejsze pociągnięcia za wodze i stopniowo zbliża się ręce coraz bliżej do siebie. Prowadzenie konia odbywa się na zasadach neck reining (przykładanie wodzy do szyi konia) dając efekt komunikacji z koniem przy użyciu jednej ręki.
W jeździe w stylu western riding, używa się innego sprzętu, niż w jeździe w stylu klasycznym.
Siodło westernowe (a właściwie kulbaka westernowa) jest głębsze od tradycyjnego i ma wysokie łęki zapewniające wygodny dosiad i oparcie podczas pracy z lassem. Posiada z przodu tzw. horn (róg) służący do przytrzymania się w przypadku gwałtownych manewrów oraz do wiązania liny w konkurencjach z cielakami.
Istnieje cała gama siodeł kowbojskich, w zależności od czasu i terenu użytkowania różnią się masą, głębokością i rozmiarem rożka. Wzór siodła zależy od rodzaju jazdy: inne do pracy z lassem, inne do wydzielania krów ze stada i inne w różnych dyscyplinach
sportowych. Istnieją jeszcze siodła typu wszechstronnego oraz do pracy na ranczach.
Siodła kowbojskie często są zdobione. Skórę wytłacza się w roślinne wzory i okuwa mosiądzem lub srebrem. Na południowym zachodzie Stanów Zjednoczonych strzemiona okrywano dodatkowo tzw. tapaderos – rodzajem skórzanego pokrowca chroniącego buty przed kolczastymi krzewami, deszczem i śniegiem.
W jeździe westernowej stosuje się przeważnie kiełzno typu pelham. Przy doborze odpowiedniego, należy pamiętać o różnorodności ich budowy i funkcjonalności. Istotną rzeczą jest długość i kształt czanek, oraz kształt wędzidła. W stylu western stosuje się również bosal (do szkolenia młodych koni) i hackamore, bezwędzidłową uzdę działającą przy pomocy dźwigni na żuchwę konia. W trakcie zawodów, jeździec jest ubrany w jeansy, koszule z długim rękawem oraz kapelusz. Elementem opcjonalnym są czapsy.
Istnieje cała gama siodeł kowbojskich, w zależności od czasu i terenu użytkowania różnią się masą, głębokością i rozmiarem rożka. Wzór siodła zależy od rodzaju jazdy: inne do pracy z lassem, inne do wydzielania krów ze stada i inne w różnych dyscyplinach
Siodła kowbojskie często są zdobione. Skórę wytłacza się w roślinne wzory i okuwa mosiądzem lub srebrem. Na południowym zachodzie Stanów Zjednoczonych strzemiona okrywano dodatkowo tzw. tapaderos – rodzajem skórzanego pokrowca chroniącego buty przed kolczastymi krzewami, deszczem i śniegiem.
W jeździe westernowej stosuje się przeważnie kiełzno typu pelham. Przy doborze odpowiedniego, należy pamiętać o różnorodności ich budowy i funkcjonalności. Istotną rzeczą jest długość i kształt czanek, oraz kształt wędzidła. W stylu western stosuje się również bosal (do szkolenia młodych koni) i hackamore, bezwędzidłową uzdę działającą przy pomocy dźwigni na żuchwę konia. W trakcie zawodów, jeździec jest ubrany w jeansy, koszule z długim rękawem oraz kapelusz. Elementem opcjonalnym są czapsy.
Konkurencje
Na przestrzeni wielu lat z typowo roboczego użytkowania koni, rozwinęła się dziedzina sportów pod patronatem American Quarter Horse Association (AQHA) i pokrewnych jej organizacji oraz Professional Rodeo Cowboy Association (PRCA ), a także Cowboy Mounted Shooting Association (CMSA) i Extreme Cowboy Association (EXCA). Konkurencje western riding można podzielić na 3 grupy: techniczne, szybkościowe oraz konkurencje z bydłem.
Konkurencje techniczne
W tzw. westcie sportowym najważniejsze jest zaprezentowanie technicznych możliwości konia oraz dokładność wykonania zadań. Najważniejsze konkurencje to:
rozgrywane na czas; szybkość ukończenia przejazdu decyduje o wygraniu konkurencji
barrel racing
pole bending
Konkurencje z bydłem
rozgrywane z różnego rodzaju bydłem domowym; jego wielkość i wiek zależy od konkretnej konkurencji.
Konkurencje techniczne
W tzw. westcie sportowym najważniejsze jest zaprezentowanie technicznych możliwości konia oraz dokładność wykonania zadań. Najważniejsze konkurencje to:
- reining (jedyna westernowa konkurencja uznana przez FEI)
- super horse
- trail
- western pleasure
- western horsemanship
rozgrywane na czas; szybkość ukończenia przejazdu decyduje o wygraniu konkurencji
barrel racing
pole bending
Konkurencje z bydłem
rozgrywane z różnego rodzaju bydłem domowym; jego wielkość i wiek zależy od konkretnej konkurencji.
- alley
- calf roping
- cutting
- ranch sorting
- working cow horse
- steer wrestling
- steer wrestling – zmodyfikowany
- team penning
- Extrema Cowboy Race – bieg terenowy połączony z przeszkodami i zadaniami z konkurencji superhorse
- Cup Race' – trudniejsza wersja Barrel Race; oprócz szybkości istotnym elementem jest precyzja kierowania w pełnym galopie oraz zgranie konia z zawodnikiem; występuje tutaj strefa i czynnik dyskwalifikacji
- Keyholle Race – konkurencja na czas wykorzystująca elementy z reiningu
- Shoting Race – konkurencja strzelecko-jeździecka
Rasy koni
Typowe konie wykorzystywane w western riding to:
- Quarter Horse
- Paint Horse
- Palomino
- Appaloosa
