piątek, 21 marca 2014

Rasy

Hejka kochani dzisiaj o rasach dawno mnie nie było ale przepraszam .Ale nie mam już pomysłów na posty.

Freiberger

Freiberger, franc. Franches-Montagnes - rasa konia domowego, lekkiego zimnokrwistego.
Rasa o jednolitym umaszczeniu pochodząca ze Szwajcarii. Obecnie użytkowana przede wszystkim w sporcie do skoków przez przeszkody oraz powożeniu. Średnia wysokość 155 cm.





Falabella

Falabella – (pot. pampa) rasa koni rozwinięta w XIX wieku w Argentynie. Wzięła nazwę od rodziny o tym nazwisku, która przez lata prowadziła jej hodowlę na ranczu Recreode Roca w okolicy Buenos Aires. Nazwa potoczna "pampa" wzięła się z pampy argentyńskiej, gdzie rasa ta powszechnie występuje.
Średni wzrost: poniżej 75 cm w kłębie
Rodzaje maści: wszystkie (ostatnio preferowane są umaszczenia w typie appaloosa – tarantowate)
Miejsce pochodzenia: Argentyna
Na pomysł wyhodowania miniaturowego konia pierwszy wpadł Patrick Newtall, Irlandczyk mieszkający w Argentynie. Spędził on wiele lat, starając się wyhodować stado małych koni mierzących poniżej 75 cm, a następnie przekazał swą wiedzę i doświadczenie zięciowi – Juanowi Falabella w 1879 r. To właśnie był początek rasy, która została stworzona poprzez skrzyżowanie kuców szetlandzkich ze stadem Newtalla. Zwierzę jak na swoje rozmiary (masa ciała 35-40 kg) jest bardzo silne – z powodzeniem ciągnie lekkie powoziki, może też być dosiadane przez małe dzieci. Jednak pokrój rasy wraz ze stromymi łopatkami oraz niezwykle drobnymi wymiarami nie stawia jej pośród najlepszych kuców dziecięcych. Najmniejszy kuc mierzył 35 cm[potrzebne źródło]. Średnia życia 35 lat.

Mangalarga Marchador

Manglara Marchador - najpopularniejsza rasa koni w Brazylii. Są to konie rekreacyjna, eksportowane na cały świat - cenione za łatwość w utrzymaniu i łagodność

Historia rasy

Na początku konie rasy alter-real krzyżowano z klaczami berberyjskimi i andaluzyjskimi, dzięki czemu uzyskano konie poruszające się töltem. Cecha ta została utrwalona, a rasa ta otrzymała nazwę od stadniny, w której była hodowana. Ponieważ hodowla obejmowała również konie, które nie poruszały się töltem, do nazwy dopisano marchador, by łatwiej je odróżnić. Dawniej konie te służyły do pracy na hacjendach i farmach. Chody nie były specjalnie ćwiczone, lecz wykształciły się same. Podczas pracy farmerzy musieli mieć wolne ręce, wiec jeżdżono na luźnych wodzach.

Tinker

Tinker (Cob Irlandzki, Gypsy Vanner) - rasa koni ogólnoużytkowych, często o srokatym umaszczeniu[potrzebne źródło]. Rasa ta nie jest wyrównana w typie. Głowa najczęściej duża, o lekko garbonosym profilu i długich uszach. Szyja mocna. Łopatki szerokie, długie, często ustawione stromo. Kłąb słabo zaznaczony. Kłoda szeroka, beczkowata. Zad mocny, szeroki, często rozłupany, lekko ścięty. Solidne kończyny o krótkich pęcinach i dużych kopytach. Obfite szczotki pęcinowe. Bujna grzywa i obfite owłosienie ogona. Chody wytrwałe o wysokiej akcji.

Użytkowość, temperament

Kuce Tinker wykazują często predyspozycje do wydajnego galopu i skoków przez przeszkody. Są mało wymagające, ciekawskie (możemy być pewni, że wchodząc na pastwisko, któryś z koni będzie się o nas ocierał, lub zaglądał nam do torby), niepłochliwe.
Są to niezawodne konie do użytkowania zaprzęgowego i wierzchowego. Umaszczenie prawie wyłącznie srokate.[potrzebne źródło] Występują także brązowe i tricolory.
Wysokość w kłębie 135 - 150 cm.

Mam nadzieje że sie do czegoś wam to przyda .:)

piątek, 14 marca 2014

Skoki

Hejcia kochani :*
Dzisiaj o skokach .

Skoki przez przeszkody

Skoki przez przeszkody – olimpijska konkurencja jeździectwa, jedna z siedmiu wspieranych przez Międzynarodową Federację Jeździecką (FEI). W konkurencji tej, koń i jeździec pokonują przeszkody ustawione na torze zwanym parkurem z jak najmniejszą liczbą błędów.

Konkursy – zasady ogólne


Celem zawodów jest sprawdzenie umiejętności, dokładności i wytrenowania konia skaczącego pod jeźdźcem. Konkurencja polega na tym, że na parkurze ustawia się kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń wraz ze swym jeźdźcem musi pokonać w określonej kolejności i czasie, z jak najmniejszą liczbą zrzutek i przypadków nieposłuszeństwa konia. Za każdy błąd para koń i jeździec otrzymuje punkty karne. Zwycięża ten, kto zgromadził jak najmniejszą liczbę punktów karnych, a w przypadku wyrównanego wyniku, ten kto pokona tor w krótszym czasie. Istnieje wiele rodzajów


konkursów: w niektórych zwycięzcy wyłaniani są w dogrywkach; są też konkursy pozwalające na zbieranie punktów bonifikacyjnych oraz takie, w których priorytetowy jest czas przejazdu. Kobiety współzawodniczą z mężczyznami.

Istnieje wiele rodzajów przeszkód, a te najczęściej spotykane to: stacjonata, okser, triplebarre, mur, oraz rów z wodą. W zależności od klasy i rodzaju konkursu, na parkurze ustawionych jest od 8 do 13 przeszkód – pojedynczych lub wchodzących w skład kombinacji, czyli tzw. szeregów. Przeszkody są ponumerowane zgodnie z kolejnością pokonywania; wyjątek stanowią niektóre konkursy specjalne. Dodatkowo, linia startu i mety, przeszkody oraz przejazdy obowiązkowe oznaczane są chorągiewkami białymi i czerwonymi. Zawodnik musi pokonać te części toru pomiędzy chorągiewkami, mijając czerwone po swojej prawej, a białe po lewej stronie.

Punktacja


Najczęściej podstawą w ocenianiu zawodników jest najmniejsza liczba błędów oraz czas przebiegu. Do błędów zalicza się (w konkursach do wysokości 125 cm czyli do klasy N1 włącznie):

  • strącenie przeszkody: 4 punkty karne
  • pierwsze nieposłuszeństwo konia: 4 punkty karne
  • drugie nieposłuszeństwo konia: 8 punktów karnych
  • trzecie nieposłuszeństwo konia: eliminacja
  • przekroczenie normy czasu: za każde rozpoczęte 4 sekundy – 1 punkt karny, w rozgrywkach za każdą rozpoczętą sekundę – 1 punkt karny (punkty karne mogą mieć wartości ułamkowe)
  • przekroczenie czasu maksymalnego: eliminacja
  • upadek jeźdźca lub jeźdźca i konia: eliminacja
  • pomylenie trasy przebiegu (bez korekty): eliminacja
  • pomoc niedozwolona: eliminacja
  • nadużywanie pomocy jeździeckich; bicie konia często kończy się dyskwalifikacją, zakazem pojechania kolejnych zawodów (1) oraz karą grzywny 50 zł, lub więcej
W konkursach od 130 cm włącznie (klasa C i powyżej oraz międzynarodowe zawody FEI) dopuszczalne jest tylko jedno nieposłuszeństwo konia; drugie powoduje eliminację z konkursu.
Eliminacja różni się od dyskwalifikacji podstawami do jej stosowania oraz tym, że dotyczy tylko jednego konkursu i niemożności jego kontynuowania. Dyskwalifikacja może natomiast dotyczyć całych zawodów i wszystkich rozgrywanych w ich ramach konkursów.

Klasy konkursów


W Polsce obowiązują następujące klasy konkursów określone między innymi maksymalną wysokością przeszkód:

  • mini LL – 60 cm.
  • LL – do 90 cm
  • L – 100 cm; L1 – 105 cm
  • P – 110 cm; P1 – 115 cm
  • N – 120 cm; N1 – 125 cm
  • C – 130 cm; C1 – 135 cm
  • CC – 140 cm; CC1 – 145 cm
  • CS – 150 cm; CS1 – 155 cm

Co najmniej 50% przeszkód musi mieć wymiar odpowiadający klasie konkursu. Pozostałe przeszkody mogą być o 5 cm wyższe lub niższe.
W niektórych konkursach (potęgi skoku, 6 barier) przeszkody mogą mieć nawet ponad 2 metry wysokości

 


Konkursy skoków



Konkursy w skokach przez przeszkody rozgrywane są na różnych zasadach, a podczas jednych zawodów organizuje się często kilka lub kilkanaście konkursów. Różnorodność torów przeszkód i stopnia trudności stanowią o atrakcyjności zawodów z perspektywy widzów oraz o zainteresowaniu zawodników. Techniczne i prawne warunki uczestnictwa w konkursach są jednakowe dla wszystkich uczestników.

W zawodach obowiązuje limit startów dla konia, który wynosi 2 starty dziennie (w zawodach trwających 3 dni i więcej, od 3 dnia włącznie – tylko 1 start). Start konia w 2 nawrocie konkursu dwunawrotowego jest wykorzystaniem limitu.
Istnieje wiele rodzajów konkursów w skokach przez przeszkody, organizowanych na różnych zasadach. Należą do nich m.in.:

Konkurs zwykły

Konkurs zwykły – zawodnicy z jednakową liczbą punktów karnych klasyfikowani są według czasu przejazdu - wygrywa zawodnik który uzyskał najkrótszy czas przejazdu.


Konkurs dokładności


Konkurs dokładności ma założoną normę czasu, ale o miejscu w klasyfikacji decyduje nie czas, a liczba punktów karnych zgromadzonych podczas przejazdu. Jeźdźcy, którzy zdobyli tę samą liczbę punktów karnych zajmują miejsca ex aequo. Aby wyłonić zwycięzcę, przeprowadza się rozgrywkę na zasadzie konkursu zwykłego. Lub losowanie miejsc.


Konkurs szybkości


Konkurs na szybkość to konkurs sędziowany według tabeli punktacji C. Polega ona na tym, że popełnione błędy są przeliczane na karne sekundy i dodawane do czasu przejazdu, a nieposłuszeństwa konia (pierwsze lub drugie) skutkują jedynie odpowiednio dłuższym czasem przejazdu. Konkursem takim jest np. konkurs myśliwski, w którym dodatkowo jeździec sam wybiera trasę przejazdu.



Konkurs dwunawrotowy


Konkurs składa się z dwóch nawrotów, które zawodnik musi pokonać dosiadając tego samego konia. Tory przeszkód mogą być identyczne lub różnić się w poszczególnych nawrotach. W zależności od ustaleń danych zawodów, w drugim nawrocie uczestniczą wszyscy zawodnicy, którzy ukończyli nawrót pierwszy, lub też ich część (nie mniej niż 25% i wszyscy, którzy ukończyli pierwszy nawrót bezbłędnie). Zwycięzców wyłania się zgodnie z punktami karnymi i czasem uzyskanym w rozgrywce.


Konkurs dwufazowy


Konkurs ten jest rozgrywany w dwóch fazach, następujących bezpośrednio po sobie. Linia mety pierwszej fazy (7 do 9 przeszkód) jest jednocześnie linią startu drugiej fazy (4 do 6 przeszkód). Po zakończeniu pierwszej fazy, przejazd kontynuują w drugiej fazie jedynie ci zawodnicy, którzy pokonali pierwszą bezbłędnie i w normie czasu. Każda z faz może być organizowana na zasadach różnych konkursów (np. dokładności i zwykłego lub dokładności i szybkości).


Konkurs potęgi skoków


Konkurs potęgi skoków polega na pokonywaniu coraz wyższych przeszkód, sięgających nawet ponad dwa metry (minimum 140 cm). Rekord należy do Chilijczyka Alberta Larraguibela na koniu Huaso w 1949 roku i wynosi 247cm.


Sztafeta


W sztafetach współzawodniczą zespoły złożone z 2 albo 3 zawodników, którzy razem wjeżdżają na parkur. Zawodnicy kolejno rozpoczynają przejazdy, a czas przejazdu wszystkich jest liczony wspólnie. Eliminacja jednego członka powoduje eliminację całego zespołu. Istnieje kilka wersji tego konkursu.

Konkurs o wzrastającym stopniu trudności


Konkurs odbywa się na 6, 8 lub 10 przeszkodach. Za każdą kolejną poprawnie pokonaną przeszkodę otrzymuje się wzrastającą liczbę punktów (za przeszkodę nr 1: 1pkt, nr 2: 2 pkt itd.). Za błędy na przeszkodzie na tej samej zasadzie odejmuje się punkty. Narastająca trudność przeszkód wynika nie tylko z wysokości i szerokości, lecz także z ich umieszczenia na torze. Ostatnią przeszkodę jeździec może wybrać pomiędzy ostatnią typowo punktowaną przeszkodą lub Jokerem – przeszkodą dużo trudniejszą, lecz dwukrotnie wyżej punktowaną np. typowo pkt przeszkoda ma 8 to Joker będzie miał 16 itd. Konkurs ten może być rozgrywany na zasadach konkursu zwykłego, dokładności z rozgrywką lub zwykłego z rozgrywką dla zawodników o tym samym wyniku punktowym.


Konkurs z wyboru przeszkód



W konkursie tym, każda przeszkoda jest oznaczona tabliczką, wskazującą ile punktów bonifikacyjnych daje jej pokonanie (od 10 do 120 punktów). Punktacja zależy od trudności przeszkody, a każda z przeszkód musi mieć taką budowę, która umożliwia przeskoczenie jej z obydwu stron. Jeździec pokonuje przeszkody w dowolnej kolejności (każdą może dwukrotnie). Na torze może pojawić się przeszkoda zwana Jokerem – trudniejsza i jako jedyna nagradzana 200 punktami. Wygrywa ten, kto w określonym czasie uzbiera najwięcej punktów. 

Zrzutka powoduje, że punkty nie są przyznawane, a przeszkoda nie jest odbudowywana i nie jest możliwe zdobycie punktów za jej ponowne pokonanie. Zrzutka Jokera powoduje utratę 200 punktów. Upadek powoduje zakończenie przebiegu, ale zebrane punkty nie przepadają. Nieposłuszeństwa konia skutkują utratą czasu i zebraniem mniejszej liczby punktów bonifikacyjnych.

niedziela, 2 marca 2014

Hejka :*
No to dzisiaj post o akcji która ratuje konie http://www.klubgaja.pl/pomagamy-zwierzetom/konie
To link do tej strony .Tam jest wszystko opisane nie muszę wam tłumaczyć . Powiem wam że mam nadzieje że te źrebaki co u mnie sie urodziły i zostały sprzedane nie trafiły na rzeź .Nigdy bym nie zjadła końskiego mięsa a jak bym zjadła w co wątpię  to bym wymiotowała .